ลูกเป็นหวัด มีเสมหะ เสี่ยงปอดอักเสบได้

แม่แชร์เตือน! ลูกเป็นหวัด มีเสมหะ 

   ล่าสุดคุณแม่ได้อัพเดทว่าน้องมีอาการดีขึ้นมากแล้ว ซึึ่งโชคดีที่ยังเป็นในช่วงระยะแรก และไปพบแพทย์ได้ทัน ซึ่งถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ คุณหมอบอกว่าเสมหะจะไปเกาะที่ปอดมากขึ้น จนทำให้มีอาการไข้สูงตามมา และเกิดอาการปอดอักเสบในที่สุด ดังนั้นเมื่อ ลูกเป็นหวัด มีเสมหะ คุณแม่ๆห้ามชะล่าใจเป็นอันขาดเลยค่ะ

รู้ได้อย่างไร ว่าลูกเสี่ยงป่วยปอดอักเสบ

ลูกเป็นหวัด มีเสมหะ ด้วยสาเหตุหลายๆอย่าง และสภาพอากาศในปัจจุบัน ที่ทำให้คนเรามีอาการป่วยเป็นหวัดได้ง่าย โดยเฉพาะกับเด็กเล็ก ที่ยังมีภูมิต้านทานต่ำอยู่มาก เมื่อเทียบกับผู้ใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นหากเด็กอยู่ในภาวะหรือเป็นเด็กที่อยู่ในกลุ่มเสี่ยงต่อการป่วยอยู่แล้ว ก็จะยิ่งต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ คุณพ่อ คุณแม่ควรให้ความสำคัญและคอยหมั่นสังเกตอาการของลูกน้อยอย่างละเอียด เพื่อเป็นการรู้เท่าทัน ป้องกันไม่ให้อาการรุนแรงจนยากแก่การรักษา.

   อย่างที่กล่าวมาว่า ลูกเป็นหวัด มีเสมหะ เป็นเวลานานนั้น หากปล่อยไว้อาจจะเสี่ยงทำให้ลูกเกิดอาการปอดอักเสบได้ ซึ่งสำหรับอาการปอดอักเสบในเด็กนั้น คุณพ่อคุณแม่สามารถสังเกตอาการได้ดังนี้

• ลูกน้อยมีอาการเป็นไข้ ไอ และหายใจหอบเหนื่อย
• เด็กบางคนอาจจะมีไข้ หรือบางคนก็ไม่มีไข้ แต่อาจจะมีแค่อาการซึม และไม่ยอมดูดนมหรือน้ำ บางรายถึงขั้นอาเจียน
• สำหรับในเด็กบางคน อาจมีอาการที่ไม่เฉพาะเจาะจง อาทิเช่น มีไข้ ร้องกวน งอแง อ่อนเพลีย ปวดศีรษะ กระสับกระส่าย หรือมีอาการหนาวสั่น
• เด็กที่มีอาการปอดอักเสบจากการติดเชื้อแบคทีเรีย จะแสดงอาการขึ้นอย่างเฉียบพลัน คือ ดูมีอาการป่วยหนัก มีการไออย่างมาก และเจ็บหน้าอก
• เด็กที่มีอาการปอดอักเสบจากการติดเชื้อไวรัส จะเป็นไข้ มีน้ำมูก ไอมีเสมหะ จากนั้นก็จะหายใจลำบาก หายใจเร็วกว่าปกติ จนจมูกบาน ซี่โครงบาน และมีอาการตัวเขียว

ในทางการแพทย์ แพทย์จะทำการรักษาอาการปอดอักเสบที่เกิดขึ้นในเด็ก โดยการรักษาตามอาการ เนื่องจากเด็กแต่ละคนนั้นมีอาการรุนแรงไม่เหมือนกัน รวมถึงขึ้นอยู่กับว่าติดเชื้อโรคหรือไวรัสชนิดใดมา

สำหรับในผู้ป่วยเด็กที่มีอายุน้อยกว่า 5 ปี มักจะต้องเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาล ทั้งนี้ ก็ขึ้นอยู่กับความรุนแรงของอาการ ความรุนแรงของภาวะขาดน้ำ ภาวะพร่องออกซิเจน และอาจพิจารณาการให้สารน้ำทางหลอดเลือด ตามดุลยพินิจของแพทย์ ดังนี้

• การให้ออกซิเจน แพทย์จะพิจารณาให้ออกซิเจนในผู้ป่วยที่มีอาการหอบมาก ซึม กระวนกระวาย ไม่ยอมกินนมและน้ำ รวมถึงหายใจเร็วมากกว่า 70 ครั้งต่อนาที
• การให้น้ำและอาหาร ต้องให้พอเพียงกับความต้องการของผู้ป่วย เพื่อช่วยลดความเหนียวของเสมหะ และสามารถขับเสมหะออกจากร่างกายโดยการไอได้ง่ายขึ้น อีกทั้ง ยังช่วยลดการคั่งค้างของเสมหะที่อุดกั้นทางเดินหายใจในเด็กได้ และยังเป็นการทดแทนการสูญเสียน้ำจากร่างกายที่เกิดจากภาวะไข้สูง หายใจหอบเร็วได้อีกด้วย
• ใช้ยาปฏิชีวนะ สำหรับฆ่าเชื้อแบคทีเรียที่เป็นสาเหตุทำให้ปอดอักเสบ ซึ่งการเลือกยานั้นต้องพิจารณาถึงอายุของผู้ป่วย ประวัติการสัมผัสเชื้อ โอกาสที่เชื้อจะดื้อยา และข้อมูลจากการสอบถามประวัติของอาการอื่นๆประกอบกันด้วย