ลูกร้องกรี๊ด อย่าละเลย

ทารกวัย 3 เดือนแรก เป็นช่วงที่ทารกยังใหม่ต่อโลกใบนี้จึงต้องการให้มีคนอยู่ใกล้ๆ เพื่อคอยดูแลระวังคุ้มกันภัยให้  โดยเฉพาะผู้เป็นแม่ เพราะลูกจะได้ดูดนมแม่ได้เต็มที่ แต่หลังจาก 3 เดือน ลูกจะเริ่มปรับตัวกับโลก สนใจสิ่งแวดล้อมเริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่น คุณแม่จึงควรฝึกให้ลูกเล่นเองคนเดียวในที่ปลอดภัยบ้าง โดยคุณแม่อาจเดินไปทำงานบ้านเป็นพักๆ เพื่อให้ลูกเรียนรู้ว่า ไปแล้วก็กลับมา ไม่ได้หายไปเลย ถึงแม้ว่าลูกจะร้องไห้ ร้องกรี๊ด ก็อย่าชะงัก อย่าลังเลหรือมีสีหน้าเครียด ไม่กล้าเดินไปจากลูก เพราะจะทำให้ลูกรู้สึกกลัวว่าการที่ไม่มีคุณแม่อยู่ด้วยเป็นเรื่องที่น่ากลัว ไม่สนุก ให้คุณแม่ทำหน้ายิ้มๆ พูดกับลูกว่า เดี๋ยวแม่มาหาลูกเล่นไปก่อนนะ บ๊ายบาย
    
   ถ้าลูกยังร้องกรี๊ดไม่หยุดเพื่อให้คุณอุ้ม ให้เบี่ยงเบนความสนใจ เอาของเล่นมาโชว์ลูก หรือทำท่าตลกๆ ให้ลูกดู แต่อย่าอุ้มลูกขึ้นมา ต้องอดทนฟังเสียงร้องกรี๊ดของลูกบ้าง ลูกจะไม่รู้สึกแย่ กลายเป็นเด็กขี้โมโห หรือกลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่นค่ะเพราะเรายังอยู่กับเขา และกำลังให้ความสนใจเขาอยู่
   

ปรับพฤติกรรมอย่างไร เมื่อลูกชอบกรี๊ด?

    ลูกวัยนี้ ยังมีทักษะการสื่อสารด้วยภาษาพูดไม่ดีพอ เวลาโมโหบางคนใช้วิธีตี บางคนใช้วิธีกรีดร้องซึ่งบางครั้งพฤติกรรมเหล่านี้อาจเป็นเอง หรือเกิดจากการเลียนแบบได้ วิธีแก้ไขคือ ถ้าลูกกรี๊ดให้หันเหความสนใจลูกไปสู่กิจกรรมอื่น ทำสีหน้าเฉยๆ ลูกจะเรียนรู้ว่าการกรี๊ดไม่ได้ผลต่อพ่อแม่ ถ้ากรี๊ดเพราะแย่งของเล่น ให้เก็บของเล่นต้นเหตุ ไม่ให้เล่นต่อ เพื่อให้ลูกเรียนรู้ผลที่ตามมาว่า การกรี๊ดไม่ได้ช่วยให้ได้ของเล่น และเมื่อใดที่ลูกไม่กรี๊ด มีพฤติกรรมที่ดี ไม่ก้าวร้าว ให้รีบชมเชยทันที เป็นการให้แรงเสริมในทางบวกกับพฤติกรรมที่ดี เพียงเท่านี้ก็จะทำให้ลูกไม่เป็นเด็กช่างกรี๊ดอีกต่อไปค่ะ

***การตามใจลูกด้วยการโอ๋ทุกครั้งที่ลูกร้องไห้ ก็จะทำให้ลูกเข้าใจว่าถ้าหากร้องไห้ แม่ก็จะตามใจ ในที่สุดก็กลายเป็นเด็กเอาแต่ใจในที่สุด แอดมินเป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกคนนะคะ แข็งใจเข้าไว้ เพื่อให้ลูกเป็นเด็กมีเหตุผลนะคะ***